Σάμουελ Μπέκετ (1906-1989): Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος, εγκατεστημένος από το 1938 στο Παρίσι. Η γνωριμία του με τον Τζέημς Τζόυς τον επηρέασε στη λογοτεχνική του σταδιοδρομία. Πήρε μέρος στη γαλλική αντίσταση στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το 1947, τα περισσότερα έργα του τα έγραφε στα γαλλικά. Αρχικά, έγινε γνωστός με πεζογραφικά έργα, όπως η τριλογία «Μολλόυ», «Ο Μαλόν πεθαίνει» και «Ο ακατονόμαστος». Το 1953 ανέβηκε από τον Ροζέ Μπλεν στο Παρίσι το «Περιμένοντας τον Γκοντό», αριστούργημα του θεάτρου του παραλόγου και σταθμός στην πορεία του Μπέκετ. Ακολούθησαν το «Τέλος του παιχνιδιού» (1957), η «Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ» (1958) και οι «Ευτυχισμένες μέρες» (1961), έργα που δείχνουν την διαρκή απόπειρα του συγγραφέα για απομάκρυνση από το συμβατικό θέατρο. Αυτή η τάση είναι περισσότερο εμφανής στα ραδιοφωνικά του έργα («Όλοι εκείνοι που πέφτουν», «Στάχτες», «Λόγια και μουσική», «Κασκάντο»), αλλά και στα ιδιότυπα μονόπρακτά του, όπως η «Ανάσα» (διαρκεί περίπου 30 δευτερόλεπτα, αρχίζοντας με το κλάμα ενός νεογέννητου και τελειώνοντας με την τελευταία πνοή ενός ετοιμοθάνατου) και το «Όχι εγώ» (ένας χειμαρρώδης μονόλογος που τον ερμηνεύει το φωτισμένο στόμα μιας ηθοποιού). Το 1969, ο Μπέκετ τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.