Ένα ζευγάρι ζει κλεισμένο στο διαμέρισμά του για άγνωστο λόγο (μπα! πως έτσι;). Η γυναίκα δεν βγαίνει ποτέ έξω από το διαμέρισμα ενώ ο άντρας βγαίνει μόνο για τη δουλειά του και τα απολύτως απαραίτητα (μα γιατί να κλειστεί κάποιος στο σπίτι του;) Κέντρο του κόσμου τους είναι τηλεόραση. Ζουν μέσα από αυτή, αποτελεί τη δική τους ασφαλή διέξοδο στον έξω κόσμο (έλα τώρα, κι εμείς βλέπουμε σειρές…) Όταν δίπλα τους μετακομίζει μια αλλοδαπή οικογένεια, πανικοβάλλονται (μα κι αυτοί οι ξένοι, γιατί δεν κάθονται στη χώρα τους, στα σπιτάκια τους…). Κλείνονται στο σπίτι και ακούνε τρομοκρατημένοι τους θορύβους από το διπλανό διαμέρισμα. Αρχίζουν να οπλοφορούν σχεδιάζοντας τη φυσική εξόντωσή τους (έλα ρε! Δεν υπάρχουν τέτοιοι…). Η απειλή είναι οι ήχοι των άλλων και το ζευγάρι μετατρέπεται σε θλιβερούς υπερασπιστές ενός πλασματικού οχυρού (σιγά το πράμα, αυτό ήταν όλο…;).

 Μια μαύρη κωμωδία για την απομόνωση, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ενδοοικογενειακή βία, την  έλλειψη κοινωνικών ενδιαφερόντων και αλληλεγγύης, που αναπαράγουν και συντηρούν τα ΜΜΕ.