Το έργο της Άρτεμης Μουστακλίδου Η απειλή  (Α΄ Κρατικό Βραβείο θεατρικού έργου 2012) είναι γραμμένο στην παράδοση του νεοελληνικού ρεαλιστικού θεάτρου με στοιχεία παραλόγου. Τα θέματα που θίγει το καθιστούν σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ: ο εγκλεισμός, η ανασφάλεια και η συνεχώς αυξανόμενη εμμονή με την τηλεόραση που έχει αντικαταστήσει  όχι μόνο κάθε άλλη ψυχαγωγία αλλά και κάθε άλλη δραστηριότητα. Η θεμελιώδης δομική κοινωνική μονάδα « το παντρεμένο ζευγάρι» ζει απομονωμένο από συγγενείς, φίλους και γείτονες, διαπληκτίζεται  αφόρητα  για τα πάντα, αλλά κυρίως για το τι έργο θα επιλέξουν  να παρακολουθήσουν στην τηλεόραση.  Μέσα από τη διαρκή διένεξη τους αποκαλύπτονται οι  απόψεις και ψυχικές ανάγκες  του καθενός, που γυρεύουν ικανοποίηση και ολοκλήρωση μέσω της θέασης, της παρακολούθησης των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το κλάμα ενός μωρού από το διπλανό διαμέρισμα θα φέρει την ανατροπή. Οι «διπλανοί», οι «γείτονες», οι «άλλοι» απειλούν την ασφάλειά τους. Ίσως και να ήθελαν βαθειά μέσα τους να τους γνωρίσουν για να ξεφύγουν από την απελπισία της απομόνωσής τους αλλά ο φόβος για το άγνωστο τους εμποδίζει. Η σύνδεση με «άλλους» ανθρώπους τους γεμίζει ανασφάλεια. Η υποψία δε ότι οι «άλλοι» είναι αλλοδαποί – «Αλβανοί, Πακιστανοί, Μαύροι δεν έχω ιδέα» – τους τρομοκρατεί. Η παράνοια τους κλιμακώνεται και πυροδοτείται διαρκώς από τις τηλεοπτικές  εκπομπές και το ασταμάτητο κλάμα του μωρού. Τα όρια ανάμεσα στον φόβο και την ψύχωση είναι πλέον δυσδιάκριτα. Αμπαρώνονται, εξοπλίζονται και τελικά αρχίζουν να φοβούνται ο ένας τον άλλο.

Το έργο « Η Απειλή» της Άρτεμης Μουστακλίδου είχαμε τη χαρά να το διαβάσουμε από τους πρώτους  και να διακρίνουμε τόσο την ενδιαφέρουσα θεματολογία όσο και το ξεχωριστό δραματουργικό του ύφος. Το «ανέβασμα» του από την ομάδα μας ήταν θέμα χρόνου. Σήμερα, με τις παρούσες συνθήκες φαντάζει προφητικό το έργο της συγγραφέως. Με αφορμή τον εγκλεισμό (εκούσιο ή ακούσιο) το έργο προβάλλει τόσο πολύ τον παράλογο τρόμο για κάθε τι «διαφορετικό», για το «καινούργιο», για το «άλλο» και δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρο και να ελκύει το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Τι συμβαίνει στο μυαλό και στην ψυχή των ανθρώπων όταν βρεθούν μπροστά στο «άγνωστο»; Μέχρι που μπορεί να τους οδηγήσει αυτό; Πώς θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα που περιορίζουν την ελεύθερη σκέψη και οδηγούν στις διακρίσεις και τον φόβο απέναντι στην ίδια τη ζωή; Είναι τελικά αυτό δυνατό;

Πηγές: The Greek Play Project – Κυριακή Πετράκου

       Indepened.gr – Γιάννης Λεοντάρης